Het recht om niet te hard teruggepakt te worden

Deze week kwam een dief om het leven tijdens een worsteling die volgde op een inbraak, waarbij hij betrapt werd. Staatssecretaris Fred Teeven (VVD) meldde in de media dat het treurig is dat de inbreker is overleden, maar dat dat nu eenmaal een risico is van het vak. "Die inbreker heeft niets te zoeken in die woning, het risico ligt bij hem. Het is goed dat wordt uitgezocht wat er is gebeurd en dat die bewoners niet zijn aangehouden. Zij zijn de slachtoffers, de verdachte hoort daar niet te zijn", aldus Teeven. Dit is iets waar vrijwel iedere Nederlandse burger het mee eens zal zijn. Desondanks kwam er een storm van afkeurende reacties op gang vanuit het kamp van de linkse politici, journalisten, juristen en advocaten.

Zo vond Tweede Kamerlid Nine Kooiman (SP) zelfs dat Teeven "opriep tot geweld." Ze vreest voor een vicieuze cirkel van geweld. ''Als mensen geweld gebruiken tegen inbrekers, komen die beter bewapend. En dan kunnen de bewoners slachtoffer worden.''

Wat een tenenkrommende redenering. Alsof de bewoners niet allang slachtoffer zijn op het moment dat er in hun huis ingebroken wordt. Maar volgens Kooiman roept niet de rover die ongevraagd het huis van iemand anders binnendringt met de bedoeling om spullen te jatten op tot geweld. Nee, een staatsecretaris die inbrekers waarschuwt dat zij niet gastvrij ontvangen zullen worden, die roept pas op tot geweld. Blijkbaar vindt de SP dat crimineel tuig dat zich stiekem de toegang verschaft tot andermans woning er recht op heeft om zonder al te veel geweld benaderd te worden. De SP doet daarmee feitelijk een verkapte oproep om het voor de dief niet te gevaarlijk te laten worden, zodat inbreken aantrekkelijk blijft.

En Ahmed Marcouch (PvdA) waarschuwt dat Teeven niet de indruk moet wekken dat mensen waar wordt ingebroken zomaar het recht in eigen hand mogen nemen. Er moet sprake zijn van proportionaliteit bij de verdediging van huis en haard. "Mensen hebben het recht om zichzelf te verdedigen, maar daar moet vervolgens wel verantwoording over worden afgelegd. Daar beslist de rechter over."

Ik zie het voor me. Midden in de nacht word je gewekt door vreemde geluiden in de woonkamer van je huis. Je schrikt je een ongeluk. Met kloppend hart en 'bewapend' met een bezem sta je op uit bed om een kijkje te gaan nemen. Je emoties en gedachten schieten alle kanten op. Woede. Angst. Onzekerheid.

Eenmaal oog in oog met de inbreker is het afwachten wat diens eerste move wordt. Je hebt als slachtoffer immers de plicht om evenredigheid te betrachten. En de plicht van het slachtoffer is het recht van de dader. De dief moet kennelijk een eerlijke kans krijgen. Als hij op zeker moment agressief naar jou uithaalt, dan is het zaak om te bedenken dat jij als slachtoffer van de inbraak maximaal hetzelfde mag 'terugdoen'. Die afweging moet gebeuren in een oogwenk. En dat allemaal in je eigen huis. Sla je door, in paniek, of wil je de dief vóór zijn in zijn aanval, dan moet je je daarover later verantwoorden voor de rechter. Deze bepaalt namelijk achteraf vanuit zijn luxe fauteuil wat je wel of niet had mogen doen.

Afijn. Het patroon bij dit soort nieuwsberichten is elke keer hetzelfde. Er legt een crimineel het loodje tijdens het plegen van zijn misdaad, of hij raakt zwaar gewond, en vervolgens wordt niet hij, maar zijn slachtoffer ter verantwoording geroepen door tout links Nederland. Daarna krijgt iedereen die het hardop opneemt voor het recht op zelfverdediging een uitbrander. Het recht van de crimineel op proportioneel verweer moet immers krachtig verdedigd worden. Het slachtoffer van de inbraak moet met zijn poten van de dief afblijven. Zo niet, dan lokt hij of zij alleen maar geweld uit.

Een mooi staaltje van omdraaiing van waarden. Dader wordt slachtoffer gemaakt en slachtoffer dader. Zoiets kan alleen in Nederland. Hier hebben misdadigers het recht om niet te hard aangepakt te worden. En dat noemen we 'beschaving'.

Percolator, voor al uw sterke koffie